اين مسأله به قدرى روشن و آشكار بوده كه «حسان بن ثابت» شاعر معروف عصر پيامبر 6 مضمون اين روايت را در اشعار خود كه در باره على 7 سروده، چنين آورده است:

يعنى (تو بودى كه در حال ركوع زكات بخشيدى، جان به فداى تو باد اى بهترين ركوع‌كنندگان و به دنبال آن خداوند بهترين ولايت را در باره تو نازل كرد و در ضمن قرآن مجيد آن را ثبت نمود)[1].

مقياس افتخار و فضيلت از نظر على (ع)

از جمله رواياتى كه در باره خصايص على 7 نقل شده، روايتى است كه در كتاب «الجمع بين الصحاح الستة» از صحيح نسائى در تفسير آيه: أَ جَعَلْتُمْ سِقايَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ... از

[1] اشعار حسان با كمى تفاوت در كتب« روح المعانى» آلوسى و« كفاية الطالب» گنجى شافعى نقل شده است.