باز فرمود: به خاطر من بود كه خداوند حكم اين آيه را از اين امت بر داشت و چنين آيه‌اى، نه قبل از من و نه بعد از من، بر كسى نازل نشده است‌[1].

عبد اللَّه بن عمر بن خطاب گفت: «كان لعلىّ 7 ثلاثة لو كانت لى واحدة منهنّ كانت احبّ الىّ من حمر النّعم: تزويجه فاطمة (س) و اعطاؤه الرّأية يوم الخيبر و آية النّجوى»[2].

على 7 سه فضيلت داشت كه اگر يكى از آنها براى من حاصل مى‌شد از شتران سرخ موى بهتر بود).

(اين تعبير در ميان عرب براى اشاره به گرانبهاترين اموال به كار برده مى‌شد و آن را به صورت ضرب المثل به هنگام بيان بسيار نفيس بودن چيزى ذكر مى‌كردند).

1- تزويج پيامبر 6 فاطمه (سلام اللَّه عليها) را به او بود.

2- دادن پرچم به دستش در روز خيبر.

3- آيه نجوى.

از جمله روايات آنها در باره خصايص على 7 در كتاب «الجمع بين الصحاح الستة» اين است كه ابو عبد اللَّه بخارى گفت: در ذيل آيه:

إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً گفت: آن را آيه: فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ تابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ‌ نسخ كرده است.

امير المؤمنين على بن ابى طالب 7 فرمود:

«ما عمل بهذه الآية غيرى و بى‌خفّف اللَّه تعالى عن هذه الأمّة امر هذه الآية»

به اين آيه غير از من كسى عمل نكرده است و به خاطر من خداوند تعالى حكم اين آيه را از اين امت تخفيف داد[3].

در كتاب عتيقى روايت ابى عمير زاهد را در تفسير كلام على 7 يافتم كه گفت: وقتى كه آيه صدقه و نجوى نازل شد، پيامبر 6 على 7 را

[1] تفسير ثعلبى، ج 3، ص 132- بنقل احقاق الحق.

[2] تفسير روح البيان، ج 9، ص 406- المناقب، خوارزمى، ص 196، طبع نجف.

[3] الجمع بين الصحاح الستة، ج 3، ص 133.