دادم؟! همه گفتند: خود و خدا نه (تا آخر حديث)[1].

باز احمد بن حنبل در مسند خود از طرق مختلف از جمله انس بن مالك روايت كرده است كه پيامبر اكرم 6 سوره برائت را به وسيله ابو بكر فرستاد اما هنگامى كه به «ذى الحليفه» (نام ديگر مسجد شجره است كه در يك فرسخى مدينه قرار دارد) رسيد فرمود:

«لا يبلّغها الّا انا او رجل من اهل بيتى فبعث بها عليّا»

[2].

(اين سوره را جز خودم يا كسى كه از خاندان من است، نبايد ابلاغ كند، سپس آن را توسط على 7 فرستاد.

احمد بن حنبل در مسند خود از «سماك» او از «حبيش» روايت كرده است كه گفت: چون ده آيه از سوره برائت بر پيامبر نازل شد، پيامبر اكرم ابو بكر را خواست و سوره برائت را به وسيله ابو بكر به سوى اهل مكه فرستاد، تا به مردم مكه بخواند سپس پيامبر على 7 را به دنبال وى فرستاد و گفت هر كجا رسيدى نامه را از او بگير و خود به سوى مكه برو و آن را بر مردم مكه قرائت كن.

على 7 در «جحفه» به ابو بكر رسيد و نامه را از او گرفت ابو بكر محزون برگشت و به پيامبر عرض كرد: «يا رسول اللَّه نزل فيّ شي‌ء» اى پيامبر خدا آيا در باره من آيه اى نازل شده.

پيامبر فرمود: نه، ولى جبرئيل بر من نازل شد و گفت:

«لن يؤدّى عنك الّا انت او رجل منك»

[3].

و نيز احمد بن حنبل در كتاب «مسند» به سند ديگر از على 7 نقل مى‌كند كه پيامبر 6 هنگامى كه سوره برائت را با او فرستاد، على 7 عرض كرد: اى پيامبر خدا من خطيب و سخنور نيستم، پيامبر فرمود چاره‌اى جز اين‌

[1] كنز العمال، ج 3، ص 155- چاپ حيدرآباد، دكن سال 1312- اين روايت را ما به اصل كتاب اضافه كرديم.

[2] مسند احمد بن حنبل، ج 3، ص 231- 212.

[3] مسند احمد بن حنبل، ج 3، ص 231- 212.