آيه: وَ اتَّقُوا فِتْنَةً ... نازل شد و من آن را نزد تو، به امانت مى‌گذارم، آنچه من مى‌گويم آن را حفظ كن و از من به ديگران نقل نما كه:

«من ظلم عليا مجلسى هذا كمن جحد نبوّتى و نبوّة من كان قبلى».

(هر كس به على 7 در نشستن همين محل من، ظلم كند، مثل كسى است كه نبوت مرا و تمام پيامبران را انكار كرده است).

راوى به او گفت: اى ابو عبد الرحمن آيا واقعا اين جمله را از پيامبر شنيدى؟! گفت: آرى. گفت: گفتم: پس چگونه از طرف ظالمان قبول پست و مقام كردى؟! جواب داد: به همان جهت عقوبت عمل خود را به خود وارد آوردم و اين به جهت آن بود كه من از امام خود اذن نگرفتم، چنانچه جندب و عمار و سلمان گرفتند، و من از خداوند طلب آمرزش مى‌كنم.

ليلة المبيت و خفتن على (ع) در جايگاه پيامبر 6‌

احمد بن حنبل در مسند خود در حديث مفصلى كه آن را از عمر بن ميمون نقل كرده است و اين حديث مشتمل بر ده منقبت و فضيلت براى على بن ابى طالب است كه به آنها پيامبر اكرم شهادت داده است، از جمله در تفسير آيه: وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ[1]. (بعضى از مردم جان خود را در برابر خشنودى خدا مى‌فروشند و خداوند نسبت به بندگانش مهربان است) گفت: على نفس خود را فروخت، لباس رسول خدا را پوشيد سپس در جايگاه او خوابيد. گفت: مشركان تا صبح مراقب بستر بودند به خيال اين كه رسول خدا در آن است.

در روايت است كه بر سر على 7 مثل پيامبر سنگ ريخته مى‌شد و او از شدت درد به خود مى‌پيچيد، و سرش را با لباس پيچيده بود و بيرون نمى‌آورد

[1] سوره بقره آيه، 207.