سه کلمه

رسول خدا 6:البَطالهُ تُقسی القَلبَ؛ بیکاری سنگدلی می‌آورد.[1]

بیکاری مایه بسیاری از مشکلات و آسیب‌هاست.

رسول خدا 6:الْكَلِمَةُ الطَّيِّبَةُ صَدَقَةٌ؛ سخن نیک صدقه است.[2]

سخن نیک پاداش صدقه دارد.

امام علی 7: أَحْسِنْ‌ يُحْسَنْ‌ إِلَيْك‌؛ خوبی کن تا با تو خوبی کنند.[3]

امام علی 7: الِاقْتِصَادُ يُنْمِي‌ الْقَلِيلَ؛ میانه‌روی (و به‌جا هزینه کردن) کم را زیاد می‌کند.[4]

امام علی 7: الْبَخِيلُ‌ خَازِنٌ‌ لِوَرَثَتِه‌؛ بخیل انباردار وارثان خویش است.[5]

امام علی 7: الْبِطْنَةُ تَحْجُبُ‌ الْفِطْنَة؛ پرخوری مانع فهم و زیرکی می‌شود.[6]

امام علی 7: تَفَأَّلْ‌ بِالْخَيْرِ تَنْجَح‌؛ فال نیک بزن تا کامیاب شوی.[7]

[1]. کنزالعمال، ج ۳، ص ۱۸۲.

[2]. مکارم الأخلاق، ص ۴۶۷.

[3]. الأمالی (صدوق)، مجلس ۳۷، ح ۹.

[4]. عیون الحکم و الموعظ، ص ۳۹، ح ۸۶۸.

[5]. تصنیف غررالحکم و درر الکلم، ح ۶۵۱۱.

[6]. همان، ح ۸۱۵۳.

[7]. همان، ح ۱۸۵۷.