اما چيزهايى كه درجه را بالا مى‌برد، آشكار كردن سلام و دادن طعام و نمازخواندن در شب است، درحالی‌که مردم در خوابند و اما چیزهایی که كفاره گناهان است، وضو گرفتن كامل در هواى سرد و شب و روز براى خواندن نماز (به مسجد) رفتن و محافظت بر {نماز}جماعت است

و اما آن چيزهايى كه هلاك‌كننده است: بخلى است كه صاحب آن از آن فرمان برد و هواى نفسى است كه صاحب آن از آن پيروى كند و خودخواهى انسان؛ و اما آن چيزهايى كه نجات مى‌دهد، ترسيدن از خدا در نهان و آشكار و ميانه‌روى در حال غنى بودن و فقر و گفتن سخن عادلانه در حالت خوشنودى و خشم است.[1]

چه آسان درجه می‌دهی و چه راحت گناهان را می‌بخشی و چه خوب نجات می‌دهی و چه نامهربانی با خودم که خویش را گرفتار و روسیاه می‌کنم.

سه کس از سه کس حق خود را نمی‌گیرد

امام صادق 7: ثَلَاثا لَا يَنْتَصِفُونَ مِنْ ثَلَاثَةٍ شَرِيفٌ مِنْ وَضِيعٍ وَ حَلِيمٌ مِنْ سَفِيهٍ وَ بَرٌّ مِنْ فَاجِرٍ؛ سه كس از سه كس حق خود را دريافت نمی‌کنند.

شريف از پست و بردبار از کم‌خرد و نيكوكار از بدكار.[2]

هر آن‌کس قدر و منزلت خویش را شناخت. آن را به ناچیزترین چیز و ناکس‌ترین فرد نمی‌فروشد.

سه چیز در برابر سه چیز

امام صادق 7: مَنْ صَدَقَ لِسَانُهُ زَكَا عَمَلُهُ وَ مَنْ حَسُنَتْ نِيَّتُهُ زَادَ اللَّهُ فِي رِزْقِهِ وَ مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِأَهْلِهِ زَادَ اللَّهُ فِي عُمُرِهِ؛ كسى كه زبانش راست گو باشد عملش رشد مى‌كند و

[1]. همان، ح ۲۵۱.

[2]. همان، ح ۲۵۷.