(1) 116) رسول خدا 6 در مسافرت‌ها سريع راه مى‌پيمود و چون به راه پهناورى مى‌رسيد بر سرعت خود مى‌افزود.

(2) 117) امام باقر 7 فرمود: رسول خدا 6 چون مى‌خواست با مسافرى وداع كند دست او را مى‌گرفت (سپس به آنچه در نظر داشت در حق او دعا مى‌كرد).

(3) 118) على 7 فرمود: رسول خدا 6 عصايى داشت كه ته آن آهن نوك تيزى قرار داشت، بر آن تكيه مى‌كرد و روزهاى عيد [فطر و قربان‌] و در سفرها آن را همراه مى‌برد و در نماز جلو خود مى‌نهاد [تا حريم نمازش باشد].

(4) 119) رسول خدا 6 فرمود: عصا برداشتن نشانه مؤمن و سنّت پيامبران است‌[1].

(5) 120) بر عصا تكيه كردن از اخلاق پيامبران عليهم السّلام است.

(6) 121) كعب بن مالك گويد: رسول خدا 6 از سفر باز نمى‌گشت مگر هنگامى كه روز بر آمده باشد.

(7) 122) سنّت آن است كه مسافر براى استراحت فرود نيايد مگر هنگامى كه هوا مقدارى گرم شده باشد؛ و بايد بيشتر سيرش در شب باشد.

(8) 123) رسول خدا 6 در سفرها هر گاه اول شب مى‌خوابيد دستش را دراز مى‌كرد و ساق دست را زير سر مى‌نهاد. و هر گاه در آخر شب مى‌خوابيد دستش را بلند مى‌كرد و سر مباركش را روى كف دست مى‌نهاد.

(9) 124) سنّت آن است كه از منازل صبح زود حركت كنند و آغاز سفر روز پنجشنبه باشد.

(10) 125) در سفرها همراه بردن مشك آب و امثال آن از سنّت است.

[1] -گفته‌اند: عصا به دست گرفتن نشانه سفر رفتن است، و عصا به دست گرفتن مؤمن نشانه آن است كه وى آماده سفر آخرت است و زاد و توشه آن را تهيه ديده است. يا آنكه عصا داشتن نشانه ضعف است و به دست گرفتن عصا براى اظهار تواضع و فرو كاستن تكبر است.