خوشحال‌كننده‌اى مى‌رسيد، مى‌گفت:

الحمد للَّه على هذه النّعمة.

«حمد و ستايش خدايى راست كه اين نعمت را به ما ارزانى داشت». و وقتى امرى غمناك به او مى‌رسيد، مى‌گفت:

الحمد للَّه على كلّ حال.

«حمد و ستايش خداى را در همه حال».

(1)

دعاى آن حضرت وقت ديدن چيزى كه آن را دوست مى‌داشت‌

(2) 379. امير المؤمنين 7 فرمود: رسول خدا 6 وقتى مى‌ديد آنچه را كه دوست مى‌داشت، مى‌گفت:

الحمد للَّه الّذى بنعمته تتمّ الصّالحات.

«حمد و ستايش خدايى راست كه با نعمت او، خوبى‌ها تمام و كامل مى‌گردد».

(3)

ذكرى كه آن حضرت موقع شنيدن «اذان» مى‌گفت‌

(4) 380. امام زين العابدين 7 فرمود: رسول خدا 6 چون صداى مؤذّن را مى‌شنيد جملات او را عينا بازگو مى‌كرد. و چون مؤذن جملات‌

«حىّ على الصّلاة، حىّ على الفلاح، حىّ على خير العمل»

را مى‌گفت، حضرت مى‌فرمود:

لا حول و لا قوّة الّا باللَّه.

«هيچ توانايى و نيرويى بر ترك و عمل نيست جز به خدا». و چون اقامه نماز پايان مى‌يافت، مى‌گفت:

اللّهمّ ربّ هذه الدّعوة التّامّة و الصّلاة القائمة، اعط محمّدا سؤله يوم القيامة، و بلّغه الدّرجة الوسيلة من الجنّة، و تقبّل شفاعته في امّته.

«خداوندا، اى پروردگار اين دعوت تام و نماز برپا شده، خواهش‌هاى محمّد را در روز قيامت برآور، و او را به درجه «وسيله» در بهشت برسان، و شفاعت او را در باره امتش بپذير».