(1) 361) انس بن مالك گويد: رسول خدا 6 موقع قرآن خواندن، صدايش را مى‌كشيد.

(2) 362) امام صادق 7 ضمن حديثى فرمود: ما اهل بيت، قرآن را موافق قرائت «ابىّ» مى‌خوانيم.

(3) مؤلّف: در بعضى روايات اهل بيت عليهم السّلام از جمله در كتاب خصال، ساير قرائت‌هاى هفتگانه نيز تجويز شده است.

(4) 363) قتاده گويد: رسول خدا 6 وقتى سوره «تين» را تمام مى‌كرد (آن جا كه فرموده: «آيا خداوند احكم الحاكمين نيست؟») مى‌گفت:

بلى و انا على ذلك من الشّاهدين.

«چرا، هست؛ و من نيز به آن گواهى مى‌دهم».

(5) 364) (تكرار 351. است)

(6) 365) در ذيل تفسير آيه 61 سوره يونس: «تو- اى رسول ما- در هيچ كارى نباشى و هيچ آيه‌اى از قرآن نخوانى و شما هيچ عملى را انجام ندهيد مگر آنكه ما شاهد و گواه بر شماييم آن‌گاه كه سرگرم آنيد، و به قدر ذره كوچكى از آنچه در زمين و آسمان است از پروردگارت پنهان نيست. و چيزى كوچك‌تر و يا بزرگ‌تر از آن نيست جز آنكه در كتاب آشكار حق ثبت است» روايت شده كه رسول خدا 6 چون اين آيه شريفه را قرائت مى‌كرد، گريه شديدى به آن حضرت دست مى‌داد.

(7) 366) رسول خدا 6 وقتى سوره «قل هو اللّه أحد» را مى‌خواند، بعد از هر آيه وقف مى‌كرد (آن را به يك نفس نمى‌خواند).