(1) 323. امام صادق 7 فرمود: رسول خدا 6 در آغاز بعثت آن قدر پى در پى روزه مى‌گرفت كه مى‌گفتند ديگر افطار نمى‌كند. سپس آن قدر افطار مى‌كرد كه مى‌گفتند ديگر روزه نمى‌گيرد. آن‌گاه از اين روش دست برداشت و يك روز در ميان روزه مى‌گرفت كه روزه حضرت داود 7 باشد. سپس آن را ترك كرد و سه روز ايام البيض (سيزده و چهارده و پانزدهم هر ماه) را روزه مى‌گرفت. و سرانجام از آن هم صرف نظر كرد و سه روز را در دهه‌هاى ماه پخش كرد: پنجشنبه دهه اول، و چهارشنبه دهه دوم، و پنجشنبه دهه سوم. و تا زنده بود اين روش را ادامه داد.

(2) 324. على 7 فرمود: روزه گرفتن سه روز از هر ماه كه پنجشنبه اول و چهارشنبه وسط و پنجشنبه آخر باشد و روزه ماه شعبان، وسوسه را از دل، و غم و غصه را از قلب آدمى مى‌زدايد ... ما اهل بيت پنجشنبه اول و آخر و چهارشنبه وسط هر ماه را روزه مى‌داريم.

(3) 325. عنبسه عابد گويد: رسول خدا 6 رحلت فرمود در حالى كه هميشه ماه شعبان و ماه رمضان و سه روز از هر ماه را روزه مى‌گرفت.

(4) 326. روزى رسول خدا 6 به ياران خود فرمود: كدام يك از شما تمام روزها را روزه مى‌داريد؟ سلمان گفت: يا رسول اللَّه، من. يكى از حاضران گفت: اى سلمان، اكثر روزها تو را ديده‌ام كه غذا مى‌خورى! سلمان گفت: چنان نيست كه تو گمان كرده‌اى، من در هر ماه سه روز آن را روزه مى‌گيرم، و خدا فرموده: «هر كه يك عمل خوبى انجام دهد ده برابر آن ثواب داده مى‌شود». و از طرفى هم روزه ماه شعبان را به ماه رمضان وصل مى‌كنم، و هر كه چنين كند ثواب روزه تمام دهر را دارد. رسول خدا 6 به آن مرد فرمود: كجا ديگر با مثل لقمان حكيم برخورد خواهى كرد؟ آنچه خواهى از او بپرس كه تو را پاسخ خواهد داد.

(5) 327. سماعه گويد: از امام صادق 7 پرسيدم: آيا رسول خدا 6 ماه شعبان را روزه مى‌گرفت؟ فرمود: آرى، ولى تمام آن را روزه نبود. پرسيدم: چند روز از آن‌