(2) 322. امام صادق 7 مىفرمود: رسول خدا 6 آن قدر پى در پى روزه مىگرفت كه مىگفتند: ديگر افطار نمىكند. سپس آن
قدر پشت سر هم افطار مىكرد كه مىگفتند: ديگر روزه نمىگيرد. پس از آن يك روز در
ميان روزه مىگرفت.
سپس روزهاى دوشنبه و پنجشنبه از هر هفته را روزه مىگرفت. سرانجام
سنّت بر آن جارى شد كه آن حضرت در هر ماه سه روز: پنجشنبه اول ماه، و چهارشنبه
وسط، و پنجشنبه آخر ماه را روزه مىگرفت. و آن حضرت مىفرمود: اين روزه همه عمر
است (اگر كسى چنين كند مثل آن است كه تمام عمرش روزه باشد).
امام صادق 7 فرمود: پدرم مىفرمود: هيچ كس نزد خداوند
مبغوضتر از كسى نيست كه وقتى به او نگويند: رسول خدا 6 چنان
و چنان مىكرد، او در جواب بگويد: خدا مرا به خواندن نماز و روزه بسيار عذاب
نخواهد كرد (نماز و روزه حد معينى ندارد و هر چه بيشتر بهتر!). زيرا معنى اين حرف
اين است كه گويا رسول خدا 6 از انجام بيش از آن عاجز بود.