داده‌اند، [و هديه‌اى كه به تو تقديم داشته‌اند] يك تعارف صرف بيش نيست، و از تو انتظار برگرداندن آن‌را دارند، بنابر خواست آنان عمل كن، از آنها بپذير و سپس به عنوان يك هديه جديد به آنان بازگردان.

و اگر خواهان آنند كه از ايشان بپذيرى، و در برابر، بهتر از آن‌را به ايشان بدهى، [همانگونه كه مى‌خواهند عمل نما،] هديه را از ايشان بپذير، و در برابر بهتر از آن‌را به آنان ده، كه اين خود احسانى به ايشان است، و به آنان وانمود مكن كه [از قصدشان آگاهى و] مى‌دانى كه به خاطر دريافت عوض، آن هديه را آورده‌اند، بلكه بنابر ظاهر امر عمل نما كه اين نيز خود احسانى است به آنان.

حاصل آن‌كه، اى برادر! خداوند به عدالت ورزيدن و نيكى نمودن فرمان داده است و همانگونه كه با ديگران رفتار مى‌كنى، با تو رفتار خواهد شد.

[شيوه صحيح احسان به مردم‌]

بدان‌كه عمده احسان به مردم از راه بخشيدن مال نيست. بسيارى از مردم را مى‌بينيم كه با بذل مال نه تنها احسان و نيكى نمى‌كنند، بلكه موجبات دلگيرى و ناخشنودى ديگرى را فراهم مى‌كنند، گرچه غرض اصلى ايشان، احسان بوده است، اما راه صحيح آن‌را نمى‌دانند؛ و اين به خاطر بى‌توجهى آنهاست نسبت به دستورات و قواعدى كه از ائمه عليهم السّلام به ما رسيده است. اگر خواهان آن هستى كه نياز برادر مؤمن خود را بنابر شيوه‌