در شهر خدماتى انجام مى‌شود. خواص كسانى هستند كه يا داراى برترى مدنى (رياستى مدنى) هستند يا تمام كسانى كه صناعتى دارند كه به واسطه آن برايشان برترى مدنى انتظار مى‌رود و از همين رو است كه هركس در مورد خودش گمان دارد كه به واسطه صناعتى كه مى‌داند سزاوار است كه از نوعى برترى مدنى برخوردار باشد يا حالتش حالتى است كه به واسطه آن حال، نزد خود گمان مى‌كند كه حالت برترى مدنى دارد، خودش را خاص مى‌نامد. مثل كسانى كه داراى اجداد يا پدرانى مهم بوده يا بسيارى كسانى كه از دارايى‌هاى زيادى برخوردارند. با بيانى كه گذشت هركس صناعتش صناعتى باشد كه به واسطه آن بيش‌تر سزاوار برترى باشد، در ميان خواص وارد مى‌شود، پس اخص خواص بايد رئيس اول و برترين شخص باشد و مناسبت دارد گفته شود، اين بدان دليل است كه او كسى است كه در هيچ‌چيز به‌هيچ‌وجه بر آن‌چه نظر مشترك ابتدايى ايجاب مى‌كند اكتفا نمى‌نمايد.[1] هركسى كه مسؤوليت رياستى مدنى را به عهده مى‌گيرد، قصدش از اين كار به انجام رساندن غرض رئيس اول است، از آرايى تبعيت مى‌نمايد كه در نهايت مورد بازبينى و جستجو قرار گرفته است. نكته در اين‌جا اين است كه آراى اين شخص كه به واسطه آن‌ها تابع رئيس اول شده يا به واسطه آن‌هاست كه نفس خود را متقاعد كرده است، سزاوار است با صناعت خود، خدمت رئيس اول را بنمايد، چيزى نيست جز آن‌چه نگاه اوليه ايجاب مى‌نمايد.

[1] - و بالواجب ... الخصوص الخاص- يك سطر و نيم ترجمه نشد.