البته عرفان‌نما و شبه‌عرفان هستند پس: به قول حافظ شيرازى كه نقد زمان و زمينه‌هاى خويش كرد و درد درون را در كسوت ابيات چنين بروز داد:

ريشه‌هاى عرفان شريعت‌گريز و مؤلفه‌هايش نيز از جنبه‌هاى معرفتى- رفتارى و همچنين زمينه‌هاى تاريخى- اجتماعى برخوردار است كه برخى از آنها عبارتند از:

1. خلأهاى معرفتى در حوزه اعتقادى:

2. رهايى از بايدها و نبايدهاى دينى به دليل لاقيدى، ماترياليسم اخلاقى و ليبراليسم رفتارى.

3. فرار از «اشقّ به اسهل» كه رهايى از سختى به راحتى براى عدم عمل به شريعت اسلامى است تا آرامش‌هاى كاذب و موقتى و خلوت و خلسه‌هاى زودگذر آن هم با تمركز به درون حاصل گردد كه متأسفانه با مديتيشن و يوگا و انرژى‌درمانى و ... آن هم اختلاط دختر و پسر و حتّى با داروهاى روانگردان و توهّم‌زا و ... و توجيه‌هاى من درآوردى و تفسير به رأى‌هاى عجيب و غريب همراه است.

4. موضع‌گيرى سياسى عليه حكومت و مديريت دينى- ولايى در قالب عرفان درمانى و عشق‌هاى زمينى كه از ساده‌دلى اكثر گروندگان و نيرنگ و خدعه مدعيانشان سرچشمه مى‌گيرد. لذا بازيچه دست سياست‌بازان شده و ابزار و پياده نظام دشمن قرار گرفتند و ليكن در قالب عرفان و سير و سلوك كه جاذبه خاصى داشته و توجيه‌هاى مختلف مى‌پذيرد.