باب پنجم از قسم دوم: در ترجمه عهدى كه حضرت امير المؤمنين- صلوات اللّه عليه- جهت مالك اشتر نخعى نوشته بودند در وقتى كه او را والى مصر ساخته بودند.

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌ «هذا مأ أمر به عبد اللّه عليّ أمير المؤمنين مالك بن الحارث الأشتر في عهده إليه، حين ولّاه مصر.»

يعنى: «اين آن چيزى است كه امر فرموده به آن عبد اللّه على، امير مؤمنان، مالك را در عهد خود به سوى او، در وقتى كه او را والى مصر ساخت.»

«جباية[1] خراجها و جهاد عدوّها، و استصلاح أهلها، و عمارة بلادها.»

«به جهت گرد كردن خراج آن ديار، و به صلاح آوردن مردمان آنجا، و معمور ساختن شهرهاى آن جانب.»

«أمره بتقوى اللّه، و إيثار طاعته، و اتّباع ما أمر به في كتابه: من فرائضه و سننه، الّتي لا يسعد أحد إلّا باتّباعها، و لا يشقى إلّا مع جحودها و إضاعتها.»

«امر كرد او را به پرهيزكارى و ترسدارى از حضرت بارى، و اختيار كردن طاعت و

[1] - اصل:« جبوة». اينجا از نهج البلاغه، چاپ صبحى صالح، ص 427 و شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 17، ص 30 و نهج البلاغه، چاپ فيض الاسلام، ص 991- كه از اين پس، هنگام ذكر از هر سه نسخه، از آنها با عنوان ديگر نسخ ياد مى‌شود- نقل شد.