اسم الکتاب : روح مجرد (يادنامه موحد عظيم و عارف كبير حاج سيد هاشم موسوى حداد) المؤلف : حسينى طهرانى، سید محمد حسين الجزء : 1 صفحة : 378
مردم كاملًا در دو جهت متعاكس قرار گرفته
است. آنچه من از توحيد ميدانم اين مردم شرك مىدانند؛ و آنچه اين مردم از اسلام و
مسلمانى ميدانند و كارهاى خود را از روى نيّت و عقيده خوب انجام ميدهند و حجّ
مىكنند و جهاد مىنمايند و سائر اعمال نيكو را انجام ميدهند، و به همين جهت از
روى عِرْق مسلمانى خون مرا حلال مىشمارند، تمام اين أعمال چون با ديدار جمال حقّ
و انكشاف وحدت او نيست فلهذا به خود نسبت ميدهند و خود را كانون فِعل و عمل و
اختيار مىپندارند، اين اعمالشان قبيحترين و نازيباترين أفعال است، گرچه بصورت
ظاهر همه خيرات است، درس است و بحث و تعليم و تعلّم، امّا چون صبغه وحدت به خود
نگرفته، و زنگار أنانيّت و مَنيّت از روى آنها برداشته نشده است، لهذا عامل
خبيثترين أفعال و قبيحترين أعمال مىباشند. فَتَأمَّلْ يا أخى و أرْسِلْ
فِكْرَكَ حَتَّى يَخْطُرَ عَلَى بالِكَ ما لَمْ يَخْطُرْ قَبْلَ التَّأمُّلِ فى
هذِهِ الْمَعانى عَلَيْها!
البتّه آن كس كه تمام موجودات را با ديده توحيد مىبيند، طور دگرى
مشاهده ميكند؛ و گرنه حضرت نمىفرمود: من از بيان علم خودم كتمان دارم و آنرا
ابداً به زبان نمىآورم.
بنابراين، راه چاره و راه منحصر آنست كه: ما با قدم صدق در صراط
توحيد قدم زنيم و به ديده و مشاهده حضرت امام سجّاد نائل گرديم، در آنوقت امامت او
و مأموميّت ما صدق ميكند؛ نه آنكه بر همين درجه از ادراك خود بمانيم و درجا بزنيم
و زنگار شرك را كه أقْبَحُ ما نَأْتى است از دل نزدائيم و چشمان رمد آلوده خود را
براى ديدار إشراق شمس جهانتاب معالجه ننمائيم؛ آنوقت خود را حقّ و مُدرَكات فعليّه
خود را حقّ بدانيم، و چون دستمان به تكفير و تفسيق امام سجّاد نميرسد و در اين
زمان از عهده مان ساخته نيست كه خونش را بريزيم، دست به تكفير و تفسيق عرفاء بالله
و أولياى حقّ همچون
اسم الکتاب : روح مجرد (يادنامه موحد عظيم و عارف كبير حاج سيد هاشم موسوى حداد) المؤلف : حسينى طهرانى، سید محمد حسين الجزء : 1 صفحة : 378