من در معيّت ايشان از مسافربرى به شاهزاده حسين رفتيم، همينكه ميخواستيم عرض خيابان را طىّ نمائيم، حضرت آقا به من فرمودند: مرحوم آية الله انصارى سالكان راه خدا را از يك طريق مى‌برد؛ وليكن من از سه طريق مى‌برم.

مراجعت حاج سيّد هاشم از ايران به عتبات عاليات‌

پس از درنگ در آن محلّ، قريب به غروب آفتاب بود كه حضرت آقا با اهل بيتشان و آقاى خلف زاده سوار اتوبوس شده و در ميان خداحافظى و جمعيّت أحبّه و دوستان همدانى و طهرانى و شيرازى و اصفهانى به سمت كاظمين عليهما السّلام روانه شدند.

ايشان غانماً و موفّقاً به سوى عتبات عاليات در كمال عِزّ و حُسن و ناز حركت كردند و چشم حقير و رفقاى دلسوخته و اينك در بلاى فراق افتاده، همينطور به ماشين بود تا از نظر پنهان شد. و چقدر مناسب آن مقام عزّ و تمكين، و مسكنت و نياز ما بود در آنحال اين غزل حافظ أعلى اللهُ درجتَه‌