تَعَالَى‌

. [1]

ترجمه روايت يزيد بن سليط درباره امام رضا 7‌

«روايت كرد براى من پدرم، و محمّد بن حسن بن أحمد بن وليد، و محمّد بن موسى بن متوكّل، و أحمد بن محمّد بن يحيى عطّار، و محمّد بن علىّ ماجيلَوَيه؛ همگى گفتند:

روايت كرد براى ما محمّد بن يحيى عطّار از محمّد بن أحمد بن يحيى بن عمران أشعرىّ از عبد الله بن محمّد شامىّ از حسن بن موسى خشّاب از علىّ بن أسباط از حسين مولى أبى عبد الله از أبو حَكم از عبد الله بن ابراهيم جعفرىّ از يزيد بن سَليط زَيدىّ كه گفت:

ما با حضرت أبو عبد الله امام جعفر صادق 7، در حاليكه ما گروهى بوديم، در راه مكّه ملاقات نموديم.

من به آنحضرت عرض كردم: پدرم و مادرم قربانت گردد! شما امامانى هستيد كه مطهَّر و پاكيزه شده‌ايد؛ و أحدى از خلائق را مفرّى از مرگ نيست؛ بنابراين شما براى من مطلبى را درباره خلافت و امامت بعدى بيان كنيد تا من آنرا به آنانكه پشت سر دارم برسانم.

حضرت فرمود: آرى؛ اينان پسران من مى‌باشند، و اين است سيّد و سالار آنها- و اشاره كرد به پسرش: موسى 7- و در اوست حلم و شكيبائى، و علم حُكم [2]، و فهم و سخاوت و معرفت به آنچه كه مردم بدان نيازمند ميباشند در آنچه از امر دينشان كه در آن اختلاف مى‌نمايند. و در اوست حُسن خلق و حُسن رعايت و حفاظت حقّ جار [3] و همسايه و همنشين. و اوست‌

______________________________ [1] «عُيونُ أخبار الرّضا» طبع سنگى، باب 4، ص 15 تا ص‌

[2] 71 مجلسى در «مرءَاة العقول» فرموده است: مراد از حُكم، حكمت و فصل خصومت است‌

[3]. در نسخه «كافى» بجاى حُسْنُ الْجِوار، كلمه حُسْنُ الْجَوابِ آمده است؛ يعنى هر سوالى كه از او بشود، سائل را به خوبى به واقعيّت و حقيقت مطلبش دلالت مى‌نمايد.