اسم الکتاب : روح مجرد (يادنامه موحد عظيم و عارف كبير حاج سيد هاشم موسوى حداد) المؤلف : حسينى طهرانى، سید محمد حسين الجزء : 1 صفحة : 198
مادّه طواف گويد: و الطَّوفُ: الغآئِطُ؛ و
مِنه الخبرُ: لَا يُصَلِّ أَحَدُكُم وَ هُوَ يُدافِعُ الطَّوْفَ. و مِنه الحديثُ:
لَا تَبُلْ فِى مُسْتَنْقَعٍ، وَ لَا تَطُفْ بِقَبْرٍ!
و علاوه بر اين، مناسبت فقرات حديث، ميان ايستاده آب خوردن و بول كردن
در آب راكد و گودالهائى كه در آنها آب جمع شده است، و ميان غائط كردن بر قبور است؛
نه دور گشتن و طواف نمودن.
بخصوص تعليلى كه در روايت اوّل براى مرتكب اين امور مىآورد كه:
فَإنْ أَصَابَهُ شَىْءٌ فَلَا يَلُومَنَّ إلَّا نَفْسَهُ مناسب با غائط نمودن است
كه عملى است كسى انجام ميدهد و چه بسا دچار عقرب زدگى و يا مار زدگى مىشود، بخصوص
در أزمنهاى كه غائط نمودن روى قبور در قبرستانها متداول بوده است و مار و عقرب و
سائر حشرات و هَوامّ زمينى هم در قبرستانها فراوان بوده است. علاوه بر اينكه غائط
نمودن روى قبور مؤمنين، موجب هتك احترام و عدم نزول ملئكه است.
علاوه بر اين گفتار ما، شاهد و يا دليل بر جواز طواف، روايت ديگرى
است كه در «وسائل» ذكر ميكند: