و آن حكمت قدما كه موروث انبياء است، غير حكمت متعارف است كه امروز در ميان متأخرين شايع است، چرا كه تحريفى بدان راه يافته است، و چون آفتاب حضرت خاتم انبياء- 6- كه در غرب عرب توارى نموده بود، از مشرق قريش طالع شد و زمين و زمان را به انوار هدايت آثار روشن گردانيد، رياض حكمت قديمه از پرتو انوار آن حضرت رونق و طراوتى پذيرفت، و مزارع علم و معرفت از تابش پرتو انوار لطايف آثارش، نشو و نماى تازه يافت، از هر چمنش گلهاى گوناگون شكفانيدن گرفت و بر هر شاخسارى از درخت جمعيتش، الوان بارها بر آورد.

جمعى از زيركان امت بزرگوارش كه بر ذمّت همّت خويش التزام متابعت آن حضرت لازم داشته بودند، بوسيله پيروى سنن گرامى آثارش، ظاهر و باطن خويش را به مراقبت و مقاربت، مزين و محلّى گردانيده، محل بدايع حكمت گشتند و از نفس مبارك هر يك، غرايب علوم ظاهر شد، و خصوصا اهل بيت آن سرور، كه جنس انس و زمره ملائكه، به تقرب الهى ممتازند.

و «علم تصوف» عبارت از اين بدايع حكمت و غرايب علوم بلند رتبت است كه السنه سنت محمديه 6 و شرايع ختميه بدان ناطق گشته.

[1]

[1] - جامع الاسرار و منبع الانوار ص 196، 622.