[متن رساله مشواق‌]

بسم اللّه الرحمن الرحيم‌

نحمدك اللهم يا منتهى قلوب المشتاقين و نشكرك باجابة آمال المحبين و نصلي على حبيبك محمد و آله الذين لهم عندك زلفى.

اما بعد: چنين گويد مؤلف اين سخنان [محمد] محسن بن مرتضى- تغمّده اللّه بالغفران- كه چون طايفه‌اى از متقشفه‌[1] ظاهر محبت بندگان را نسبت با جناب اقدس الهى منكر بودند و دوستان الهى را به كفر و زندقه موسوم ساخته زبان طعن در حق ايشان مى‌گشودند، به خاطر رسيد كه چند كلمه كه بدان معانى، حقايق از لباس استعارات مكشوف و اصطلاحات غريبه قوم كه در ابيات ايشان مستعمل است معروف تواند شد بنويسد، و از اسرارى كه به حقيقت محبت و حقيقت اشعار اين طايفه اشعارى داشته باشد پرده بر گيرد، شايد بدين وسيله زبان طعن طاعنان در شأن ذوى الشأن ايشان كوتاه شده و باعث بصيرت سالكان راه گردد، و در مستعدان محبت، انسى و قربى پديد آيد و اصحاب ذوق را نشاطى و شوقى بيفزايد، دلهاى مرده را در اهتزاز [در آورد] و ارواح افسرده را در پرواز، پس اين كلمات را در فصلى چند فراهم آورده و به مشواق موسوم گردانيد و من اللّه التائيد.

[1] - قشف قشفا. ساءت حاله و ضاق عيشه و معنى آن: بد حالان و تنگ عيشان( ف)