سواى او منقطع، و به او متصل، از همگنان بى‌نياز و به او متبتل شود[1]، و چون به اين مقام عالى مستسعد شود، حق تعالى او را به خود نزديك گرداند و به جوار خود رساند و قدرش را ارجمند كند و او را در سلك اولياى خود در آورد و با اصفياى خود بياميزد و در زمره ملايك منخرط سازد و بلذات ابدى و سعادت سرمدى بنوازد.

[1] - اقتباس از آيه‌« وَ تَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا» مزمل/ 8.