بسيارى از آداب و سنن شرعى، شايد تلخيص المحجة، اين كتاب در سال 1090 تاليف شده است. در واقع اگر اين تاليف، ما حصل كار فيض به حساب آيد بايد وى را قبل از آنكه فيلسوف يا فقيه دانست يك عارف متمسك به اخبار و آثار اهل بيت (ع) به حساب آورد، عارفى كه كوشيده تا از هر آنچه در جهت تهذيب نفس و اصلاح اخلاق بكار مى‌آيد بهره گيرد، وى حتى به فقه نيز از زاويه اخلاق نگريسته است ..

2- نكته ديگرى كه بايد درباره آثار وى گفت اين كه فيض نيز همانند بسيارى از عالمان شيعه دوره صفويه در نشر فرهنگ شيعه به زبان فارسى اقدامات جدى به عمل آورده است.

در واقع فيض و علامه مجلسى دو نمونه بارزى هستند كه در فارسى كردن متون شيعى بيشترين تلاش را كرده‌اند. نثر ساده و روان آنان باعث شد تا توده‌هاى مردم بتوانند بطور طبيعى با ترجمه روايات اهل بيت آشنا شوند، در كنار رواج شيعه از اين طريق خدمت قابل توجهى نيز به زبان فارسى بويژه ساده نويسى شده و اين حركت در برابر نثر مغلق ادارى آن دوره بسيار پر اهميت و قابل توجه است. مرحوم مجلسى جز تاليفات فارسى‌اش، بيش از چهل ترجمه دارد و فيض نيز گر چه ترجمه به سبك علامه مجلسى ندارد اما با همان آثارى كه با عناوين «ترجمة الصلوة».

«ترجمة العقائد، «ترجمة الطهاره»، «ترجمة الشريعة»، «ترجمة الحج» و امثال اينها دارد، اقدام شايسته‌اى در نشر فرهنگ شيعه در ميان مردم فارسى زبان داشته است، بعنوان نمونه وى در حالى كه كتاب «الشهاب الثاقب» را در اثبات عينى بودن نماز جمعه، براى خواص به عربى نوشته، رساله «ابواب الجنان»، را كه آن نيز در همين موضوع است به فارسى و براى استفاده «عامه مردم» تأليف كرده است.

در دوره صفويه عليرغم نهضت عربى نويسى كه مربوط به مهاجرت علماى شيعه لبنانى به ايران است نوشتن به زبان فارسى نيز بصورت يك ضرورت معمول گرديده است. براون درباره تأثير اين نوشته‌هاى فارسى در نثر فارسى و نيز رواج تشيع‌