درباره آثار فيض.

چند نكته را بايد درباره آثار فيض در نظر داشت:

1- از تاريخهاى كه وى براى هر تاليفى ياد كرده مى‌توان تا حدودى به اين نتيجه رسيد كه وى در اوائل يد طولائى در تأليف داشته و آثار مهم خويش را در چهل سال نخستين حيات خود به پيدائى در آورده است. كار مهم وى پس از تاليف صافى، معتصم الشيعة، مفاتيح الشرايع، علم اليقين و عين اليقين كه عمدتا در چهل سال نخست زندگى وى نوشته شده، كتاب وافى است كه در 1068 ه- نگاشته است. بدنبال آن وى رسالات كوتاهى از خود بر جايى گذاشته به ضميمه برخى آثار نسبتا بزرگتر چون الحقائق. فيض در سالهاى آغازين بيشتر بدنبال آثار فقهى بوده و پس از آن به سمت عرفان كشيده شده، چنانكه آثارش اين سير فكرى را نشان مى‌دهد. حتى اگر در اين دوره اثر فقهى نيز دارد رنگ و بوى عرفانى دارد همانند كتاب «النخبة» و «التطهير» كه نخبه همان «النخبه» است. هر چه كه جلوتر آمده بسوى حديث گرايش بيشترى پيدا كرده و تاليف «وافى» در امتداد اين گرايش حديثى او بوده است، وى بر اثر همين گرايش، هم تا حدودى از تصوف دور شده و هم بر ضد اجتهاد و دانش اصول شوريده است. و البته عدم سازش وى با اجتهاد و اصول از پيش نيز در وى سابقه داشته است، چرا كه «الاصول الاصليه» در 1044 تاليف شده و سفينة النجاة در 1058.

از جمله آخرين آثار وى كه «الحقائق» است يك دوره فقه و اخلاق است با