امام 7 قصد حركت داشت حر بن يزيد مخالفت كرد و حسين 7 با جمله تندى (مادر به عزايت گريه كند) حر را مخاطب قرار داد.

حر بن يزيد بدون كوچكترين جسارتى گفت: شما مى‌توانيد به من اين جمله را بگوييد؛ ولى من با نظر به شخصيت شما نمى‌توانم چنين جمله را بگويم؟

اين ادب روحى و اين شخصيت عالى حر بن يزيد باعث شد كه در روز خونين دشت نينوا سرانجام حقيقت را تشخيص داده و از پايين‌ترين درجه به بالاترين درجه ترقى كرده و جانب حسين 7 كه جانب حق و حقيقت والله است را گرفته و جان خود را در راه او نثار نمايد[1].

اختيار محبوب در سخت‌ترين شرايط

«محمد بن ابى عمير» يكى از برجسته‌ترين افرادى است كه تاريخ نمونه او را كمتر به ياد دارد. كتب رجالى از او مسائل مهمى نقل كرده‌اند كه در اينجا به ترجمه مقاله‌ «رجال الكشى» درباره او اكتفا مى‌كنيم:

على بن الحسن مى‌گويد:

ابن ابى عمير به خاطر جانب‌دارى از حق گرفتار و به حبس محكوم و از نابسامانى وضع زندان و شكنجه دچار بلاهاى زيادى شد.

آنچه داشت به حكم خليفه ستمگر مصادره شد، از ميان اموال او كتاب‌هاى گرانبهايى كه در حديث تأليف كرده بود نيز به غارت رفت. او نزديك به چهل جلد از نوشته‌هايش را از حفظ داشت كه از بازگوشده‌هاى آن كتب، تحت عنوان «نوادر» ياد مى‌شود.

فضل بن شاذان كه خود از كم نظيرترين عاشقان بود مى‌گويد: از محمد بن ابى‌

[1] -بحار الأنوار: 44/ 313، باب 37، حديث 1.