هركس بيت را ببيند صاحب آن را نيز خواهد ديد، روى شوق و عشق به پدر گفت:

چرا مرا با خود نمى‌برى؟ پدر گفت: زمان حج تو نرسيده است. طفل به شدت گريست و با اصرار از پدر خواست تا او را همراه خود ببرد.

سرانجام پدر پذيرفت و او را با خود همراه كرد. چون به ميقات رسيدند محرم شدند و سپس به سوى كعبه حركت كردند، هنگام ورود به مسجد الحرام طفل، ناله جانسوزى كرد و جان داد، پدر به سوگ او نشست و فرياد مى‌زد: آه كودكم كجا رفت، ناگهان از گوشه خانه خدا ندايى شنيد كه گفت: تو خانه خواستى خانه را يافتى او صاحب خانه خواست صاحب خانه را يافت.

به قول سالك راه دوست فيض كاشانى:

گرسنگى شقيق بلخى‌

نوشته‌اند:

«شقيق بلخى» سه روز بى‌غذا ماند، پس از سه روز در حالى كه از زيادى عبادت و گرسنگى، ضعف گرفته بود، دست به درگاه حق برداشت و عرضه داشت:

«اطعمنى» خدايا! گرسنه‌ام غذايم بده.