بفهمد من به آنان چه مى‌خواهم عنايت كنم‌[1]؟!

اگر عبد با چنان زحماتى كه در راه بندگى او و عشق به جلال و جمال معبود واقعى تحمل مى‌كند، دلش جايگاه تجلى او گردد، آيا پس از آن مى‌تواند غير او را بر او ترجيح دهد؟ آيا امكان ترجيح غير او هرچه باشد بر او امكان دارد؟! اينجاست كه انسان به واقعيت سخن امام صادق 7 مى‌رسد كه وقتى چنين عشقى دل را مشغول كند، معشوق آن دل و محبوب آن عشق بر همه چيز بدون اختيار ترجيح داده خواهد شد.

به قول عارف عاشق، فيض كاشانى:

در اين روايت دقت كنيد:

وفى أخبار داود: قل لعبادى المتوجهين إلى بمحبتى ما ضركم إذ احتجبتم عن خلقى إذا رفعت الحجاب فيما بينى وبينكم حتى تنظروا إلى بعيون قلوبكم، ما ضركم ما زويت عنكم من الدنيا إذا بسطت دينى لكم وما ضركم مسخطة الخلق إذ التمستم رضاى![2]

[1] -محجة البيضاء: 8/ 58.

[2] -جامع السعادات: 3/ 122.