مردانى كه تجارت و داد و ستد آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و
پرداخت زكات باز نمىدارد، [و] پيوسته از روزى كه دلها و ديدهها در آن زير و رو
مىشود، مىترسند.
اين بيم و ترس همان است كه در فصلهاى گذشته به تفصيل، توضيح داده
شد، بيمى كه علت خوددارى انسان از هر گناهى است.
آيه ششم: اوصاف مؤمنان
قد أفلح المؤمنون\* الذين هم فى صلاتهم خاشعون\* والذين هم عن اللغو
معرضون\* والذين هم للزكاة فاعلون\* والذين هم لفروجهم حافظون\* إلا على أزواجهم أو
ما ملكت أيمانهم فإنهم غير ملومين\* فمن ابتغى وراء ذلك فأولئك هم العادون\* والذين
هم لأماناتهم وعهدهم راعون\* والذين هم على صلواتهم يحافظون\* أولئك هم الوارثون\*
الذين يرثون الفردوس هم فيها خالدون][2].
بىترديد مؤمنان رستگار شدند.\* آنان كه در نمازشان [به ظاهر] فروتن
[و به باطن با حضور قلب] اند.\* و آنان كه از [هر گفتار و كردار] بيهوده و
بىفايده روىگردانند،\* و آنان كه پرداخت كننده زكاتاند،\* و آنان كه نگه دارنده
دامنشان [از شهوتهاى حرام] اند،\* مگر در [كام جويى از]