وارداتى، يا قصه‌هاى عجيب و غريب نبوده بلكه مخلوطى از فرهنگ بشرى و الهى است و نمى‌توان به تمام مطالب آن تكيه كرد.

اما كتاب‌ «مصباح الشريعة» كتابى است كه بيش از نود درصد آن با آيات قرآن و روايات مستند وارده از رسول حق 6 و امامان معصوم : مطابقت دارد و به‌گونه‌اى نيست كه نتوان به آن اعتماد كرد.

اين كتاب همواره به عنوان منبعى عرفانى و اخلاقى كه مطالبش از سرچشمه حقيقى عرفان و اخلاق يعنى درياى بيكرانه دانش امام معصوم گرفته شده، مورد توجه بسيارى از بزرگان دين بوده و بعضى از عاشقان سير و سلوك بر آن شرح نوشته‌اند. بعضى از شروح نسبتا مبسوط و بعضى نيمه تمام و تعدادى هم ترجمه تحت اللفظى و در بعضى از فصول همراه شرح مختصر است.

شايان ذكر است كه اين كتاب، از نظر علماى بزرگ شيعه مورد توجه قرارگرفته است. در يك جمع بندى نظربزرگان را در جهت‌گيرى به آن پنج دسته مى‌بينيم.

1- گروهى كه در نفى و اثبات و رد و قبولش سكوت كرده‌اند.

2- دانشمندان و بزرگانى كه عقيده دارند، مؤلف عارف اين كتاب، از فرهنگ به‌جامانده حضرت صادق 7، اين صد باب را تنظيم كرده و انشاى آن از خود مؤلف است نه كلمات مستقيم امام 7.

3- بيش‌تر بزرگان دين و پرچمداران تربيت و اخلاق و عرفان به اين كتاب به ديده احترام نگريسته و آن را قابل قبول و عمل دانسته و عقيده دارند كه مؤلف كتاب از مجموع روايات حضرت صادق 7 اين كتاب را تأليف كرده است؛ چيزى كه هست از ده‌ها روايت جملاتى انتخاب كرده و آن جملات را به هم پيوسته تا براى هر فصلى روايتى تنظيم كرده باشد.

4- عده‌اى كه به اين كتاب با نظر بدبينى نگريسته و آن را از ساخته‌هاى صوفيه يا