خداشناسى در علم روز

اكسيژن‌

1- اكسيژن مثال و نمونه كاملى است از آثار معجزه آساى نظام عالم خلقت.

هواى زمين مركب است از اكسيژن، نيتروژن، آرگون، نئون، زنون، كريپتون و مقدارى بخار آب و معادل سه قسمت از ده هزار قسمت اسيد كربنيك.

از وجود همين گازهاى گرانبها است كه رنگ‌هاى قرمز و آبى و سبز، بر روى صفحه‌هاى اعلان، در و ديوار به چشم مى‌آيد و از بركت وجود گاز آرگون است كه اشعه نورانى الكتريسيته دنيا را روشن ساخته و تمدن بشرى را به اين پايه از پيشرفت رسانده است.

هفتاد و هشت قسمت از هوا؛ از نيتروژن و بيست و يك قسمت آن از اكسيژن است. فشارهاى محيط بر سطح كره زمين به مقدار تقريبا يك كيلو و نيم در هر اينچ مربع است. بقيه موجودى گاز اكسيژن، به صورت ذخيره در قشر زمين جمع شده است كه آبهاى عالم را هم همان گاز تشكيل مى‌دهد.

اكسيژن ريشه حيات تمام جانداران زمين است كه جز از هواى محيط زمين، از هيچ منبع ديگرى نمى‌توان آن را به دست آورد.

بايد ديد چه شده است كه اين عنصر حياتى با همه خواص شيميايى و تركيب و اختلاط آن با ساير مواد، مصون مانده است و فقط به همان مقدارى كه براى ادامه حيات موجودات جاندار لازم است كه به صورت خالص در هواى محيط، باقى مانده است؟

هرگاه مقدار اكسيژن موجود در هوا به جاى 21 درصد، 50 درصد مى‌بود كليه مواد سوختنى اين عالم به حالت احتراق درمى‌آمد. به عنوان مثال اگر جرقه برقى با