گفتم: اى امير! اگر كسى را به دنبالم مى‌فرستادى نزد تو مى‌آمدم. گفت: هيجان مرا گرفته است كه فقط مردى خردمند مى‌تواند آن را فرو نشاند؛ مردى را به من بنماى كه بتوانم از او سؤالى كنم.

گفتم: «سفيان بن عيينه» همين‌جاست، گفت: مرا به نزد او راهنمايى كن- ما به طرف خانه او رفتيم من در زدم، پرسيد: كيست كه در مى‌كوبد؟ پاسخ دادم: از امير اطاعت كن او با شتاب بيرون آمد و گفت: اى امير! اگر تو كسى از پى من مى‌فرستادى، نزدت مى‌آمدم، او گفت: ما براى امر مهمى نزد تو آمديم، آن‌گاه هارون زمانى با وى گفتگو كرد و سپس پرسيد: آيا تو به كسى بدهكارى؟ وى پاسخ داد: آرى، هارون گفت: عباسى بدهكارى‌هاى او را بپرداز.

از نزد او بيرون آمديم، هارون گفت: آشناى تو به هيچ كار من نيامد! مردى را به من بنماى كه از او سؤالى كنم، گفتم: «عبدالرزاق بن حمام» اينجاست، گفت: ما را نزد وى ببر تا از او سؤالى كنيم. نزد وى رفتيم و من در زدم، پرسيد: كيست؟ گفتم:

از امير اطاعت كن، وى با شتاب بيرون آمد و گفت: اى امير! اگر مرا خبر كرده بودى خود نزدت مى‌آمدم هارون جواب داد: ما براى امر مهمى نزد تو آمده‌ايم، ساعتى با وى به گفتگو نشست و سپس پرسيد: آيا تو به كسى بدهكارى؟ گفت: آرى، هارون گفت: عباسى بدهكارى‌هاى او را بپرداز.

سپس بيرون آمديم، هارون گفت: آشناى تو به هيچ‌كار من نيامد! مردى را به من بنماى كه از او سؤالى كنم، گفتم: «فضيل بن عياض» اينجاست، گفت: ما را نزد او راهنمايى كن.

نزد او رفتيم، در جايى بلند ايستاده بود و عبادت مى‌كرد و آياتى از كتاب خدا را به تكرار مى‌خواند، من در كوفتم، پرسيد: كيست؟ گفتم: از امير اطاعت كن. در پاسخ گفت: مرا با امير كارى نيست!! گفتم: الله اكبر آيا تو نبايد از او اطاعت كنى؟

جواب داد: آيا خبر ندارى كه پيامبر 6 گفته است: مؤمن نبايد خوار شود، فضيل‌