انسان آسان است‌[1]. البته آيات و رواياتى كه كيفر گناهان را بيان مى‌كند بيش از اين است، شما مى‌توانيد مفصل آن را در كتاب‌هاى‌ «بحار الأنوار»، «عقاب الأعمال»، «الكافى»، «محجة البيضاء» ببينيد.

آرى، وقتى انسان از طريق قرآن و روايات رسيده از منابع وحى، از كيفر و عذاب گناهان آگاه مى‌شود، به خوف شديدى دچار شده و اين خوف بهترين عامل بازدارنده انسان از گناه و وسيله‌اى براى تدارك خطاهاى گذشته است و اين همان خوفى است كه در قرآن و روايات به آن اشاره شده كه براى هر انسانى لازم و ضرورى است:

[و أما من خاف مقام ربه و نهى النفس عن الهوى\* فإن الجنة هي المأوى‌][2].

و اما كسى كه از مقام و منزلت پروردگارش ترسيده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛\* پس بى‌ترديد جايگاهش بهشت است.

دورى از طاغوت به خاطر ترس از خدا

از «فضل بن ربيع» نقل است:

با هارون الرشيد به زيارت حج رفتم. هنگام شب كه من استراحت مى‌كردم صداى دق الباب شنيدم، پرسيدم كيست؟ پاسخ آمد: امير را اطاعت كن، من با شتاب بيرون آمدم و او به راستى هارون بود!

[1] -ثواب الأعمال: 254، عقاب حب الدنيا وعبادة الطاعوت؛ وسائل الشيعة: 16/ 255، باب تحريم مجاورة اهل المعاصى.

[2] -نازعات( 79): 40.