قبل الممات فو الذى نفس محمد بيده ما بعد الدنيا من مستعتب وما بعدها من دار إلا الجنة او النار[1].

از سخنرانى‌هايى كه از پيامبر بزرگ ضبط شده است اين است كه فرمود: اى مردم براى شما نسبت به برنامه‌هاى الهى نشانه‌هايى قرار داده شده است، پس به آن نشانه‌ها برسيد. براى شما پايانى از خير مقرر شده است خود را به آن پايان برسانيد، مؤمن بين دو ترس است: ترس از عمر گذشته كه نمى‌داند خدا با آن چه مى‌كند و ترس از عمر باقى مانده كه نمى‌داند براى آن چه مقرر شده است. مؤمن از وجود خود براى خود، از دنيايش براى آخرتش، از جوانى‌اش براى پيريش و از حياتش براى مرگش بهره مى‌گيرد. به خدايى كه جانم در دست اوست، پس از دنيا جاى عذرى نيست و از پس دنيا جز بهشت وجهنم براى مردم چيزى وجود ندارد.

عن أبى عبدالله 7 فى قول الله عزوجل [

ولمن خاف مقام ربه جنتان‌]

قال: من علم أن الله يراه ويسمع مايقول ويعلم ما يعمله من خير أو شر فيحجزه ذلك عن القبيح من الأعمال فذلك الذى خاف مقام ربه ونهى النفس عن الهوى‌[2].

در ترجمه آيه «ولمن خاف مقام ربه جنتان» فرمود: كسى كه مى‌داند خدا او را مى‌بيند و آنچه مى‌گويد مى‌شنود و هرچه از خير و شر انجام مى‌دهد آگاه است و اين نحو اطلاع از خدا او را از اجراى برنامه‌هاى خلاف حق بازمى‌دارد، كسى است كه از مقام خدا ترسيده و نفس را از خواسته‌هاى غلط بازداشته است.

[1] -الكافى: 2/ 70، حديث 9؛ وسائل الشيعة: 15/ 218، حديث 20319؛ بحار الأنوار: 67/ 362، حديث 7.

[2] -الكافى: 2/ 70، حديث 10 و 2/ 80، حديث 1؛ وسائل الشيعة: 15/ 219، حديث 20321؛ بحار الأنوار: 67/ 364، حديث 8.