أخاف عليكم عذاب يوم أليم‌][1].

بى‌ترديد نوح را به سوى قومش فرستاديم [كه به آنان بگو:] من براى شما بيم دهنده‌اى آشكارم.\* كه جز خدا را نپرستيد؛ من بر شما از عذاب روزى دردناك بيمناكم.

قرآن مجيد درباره ترس شعيب نسبت به آينده قومش و خطراتى كه آنان را تهديد مى‌كرد مى‌فرمايد:

[و إلى مدين أخاهم شعيبا قال يا قوم اعبدوا الله ما لكم من إله غيره و لا تنقصوا المكيال و الميزان إني أراكم بخير و إني أخاف عليكم عذاب يوم محيط][2].

و به سوى [مردم‌] مدين، برادرشان شعيب را [فرستاديم‌] گفت: اى قوم من! خدا را بپرستيد، شما را جز او هيچ معبودى نيست و از پيمانه و ترازو مكاهيد، همانا من شما را در توانگرى و نعمت [ى كه بى‌نياز كننده از كم فروشى است‌] مى‌بينم و بر شما از عذاب روزى فراگير بيمناكم.

و درباره حضرت هود، خطاب به قومش چنين مى‌گويد:

[إني أخاف عليكم عذاب يوم عظيم‌][3].

بى‌ترديد من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى‌ترسم.

از پيامبر بزرگ اسلام 6 نسبت به ترسى كه از آينده امت داشتند چنين نقل‌

[1] -هود( 11): 25- 26.

[2] -هود( 11): 84.

[3] -شعرا( 26): 135.