دارد، از پيش آمدن مرض پيشگيرى كرده، يا به هنگام درد و رنج به علاج برمى‌خيزد و اين ترس باعث مى‌گردد، انسان اصول بهداشت را در همه زمينه‌ها مراعات نمايد.

كسى كه وقوع زلزله، باد، سيل، يا حمله حيوانات را به خود و برنامه‌هاى زندگيش پيش‌بينى مى‌نمايد، حالت ترسش با او كمك مى‌دهد، تا براى جلوگيرى از هر نوع خطر احتمالى به مبارزه برخيزد. هيچ انسانى را در زمينه چنين خوفى نبايد سرزنش كرد؛ زيرا اين خوف يكى از بهترين ابزار مبارزه با حوادث است.

خوف مذموم‌

خوف مذموم خوفى است كه ارتباطى با مسائل خطرآفرين و نيز ربطى به مسائل عالى الهى از قبيل ترس از عذاب فردا، يا ترس از مقام و هيبت حق ندارد، بلكه علت آن تصورات باطل و وهم وخيالات فاسده نسبت به پاره‌اى از امور است كه انسان با اندكى تأمل نسبت به آن امور كه زاييده خيالات و اوهام است، حس مى‌كند كه خوفش امرى بيهوده و حالتى غير منطقى است.

معلم بزرگ اخلاق، مرحوم ملا مهدى نراقى، خوف مذموم را مفصل شرح داده كه خلاصه‌اى از آن را در اين ورق پاره مى‌خوانيد.

1- ترس از برنامه‌اى كه وقوعش حتمى است و انسان به هيچ عنوان قدرت جلوگيرى از آن را ندارد، مانند اجل طبيعى كه براى انسان‌ها و پدر و مادر و خويشان و هم‌نوعانش و فرزندان و رفيقان و دوستانش حتمى است، انسانى كه از هم‌اكنون براى چنان واقعه اجتناب‌ناپذيرى در ترس فرو مى‌رود، از اين ترس چه نفعى عايد او مى‌گردد، يا چه ضررى از او دور مى‌شود.

اين خوف، چگونه مى‌تواند، او را براى جلوگيرى از وقوع حادثه‌اى كه حتمى‌