باز رو سوى على و خونى‌اش‌

و آن كرم با خونى و افزونى‌اش‌

گفت خونى را همى‌بينم به چشم‌

روز و شب بر وى ندارم هيچ خشم‌

ز آن كه مرگم همچون منّ شيرين شده است‌

مرگ من در بعث چنگ اندر زده است‌

مرگ بى‌مرگى بود ما را حلال‌

برگ بى‌برگى بود ما را نوال‌

ظاهرش مرگ و به باطن زندگى‌

ظاهرش ابتر نهان پايندگى‌

در رحم زادن جنين را رفتن است‌

در جهان او را ز نو بشكفتن است‌