در اين تركيب مقصود نيكويى كردن در حق بد كردار است.

مضمون اين بيتها اميداوار ساختن گناهكاران به آمرزش پروردگار مهربان است كه او نوميدى از رحمتش را نمى‌پسندد. و توبه بنده گنهكار را مى‌پذيرد و گناه او را به نيكى مبدل مى‌گرداند، تا شيطان را بد آيد و از حسد بتركد. شيطان خواهد كه ما گناه كنيم و با گناه كردن به چاه خشم پروردگار در آييم. ليكن چون بيند بنده توبه كرد و خدا گناه او را بخشيد او را بد آيد. حال كه تو به حق باز گشتى من از گناه نخستينت در گذشتم، تو به روى من خيو افكندى. اما كنون كه پشيمانى از محبت به تو دريغ ندارم. مردان خدا چنينند بدى را به نكويى پاداش مى‌دهند تا گناهكار را شرمنده و پشيمان كنند، من گناهكار را چنين پاداش مى‌دهم، بنگر كه بخششم به دوستان و وفاداران چه خواهد بود.