در بيان آن كه حال خود و مستى خود پنهان بايد داشت از جاهلان‌

ب 3426 مستى در اصطلاح صوفيان دهشتى است كه دوستدار را در حال مشاهده جمال محبوب دست دهد و در آن حالت قّوه حاسّه او از كار بيفتد و شادمانى و نشاط و حركت و انبساط در باطن وى پديد آيد. و بود كه سالك در غلبه اين حالت بى‌اختيار حركاتى كند و يا سخنانى گويد و آنان را كه از سرّ ضمير او آگهى نيست، آن حركتها را نشانه جنون وى گيرند. اگر صوفى را چنين حالت پديد آيد بايد از مردم كناره گيرد و خلوت گزيند تا آن حالت از او برود.