واصف: وصف كننده، تقليد كننده.

واقف: آگاه، دانا.

اين بيتها نيز در تأييد بيتهاى پيش است، كه عصمت هاروت و ماروت از پرتو عصمت بارى تعالى بود و آنان آن را از نيروى خويش مى‌ديدند، چنان كه پرتو وحى الهى بر سينه عبد اللَّه پسر سعد افتاد و او آن نور را از خود ديد و پنداشت جبرئيل است كه بر او وحى آورده است. به مناسب تركيب مرغان خدا مولانا چنان كه عادت اوست با آوردن تمثيلى، فرق ميان علم اصلى و علم عاريتى را نشان مى‌دهد. چنان كه در پيش گفت كاتب وحى با پرتوى كه از بركت قرآن بر او تافته بود، پنداشت كه خود نيز قرآن تواند آورد. مولانا مى‌گويد علم عاريتى صورى است و داننده آن از حقيقت علم و اثر آن آگاه نيست او همچون كسى است كه آواز مرغان را تقليد كند و چون مرغان بانگى بر آرد. او چه داند معنى آن بانگ چيست. اگر آواز بلبلى را تقليد كند چه داند بلبل در آن آواز با گل چه مى‌گويد.

و باز از اين تمثيل به تمثيل ديگرى مى‌پردازد كه آن چه تو از اين تقليد دريابى بود كه خلاف آن باشد و چيزى به زبان آرى كه زيانى از آن به تو رسد. چنان كه كران از جنبيدن لبان مردمان چيزى دريابند و بسا افتد كه در اشتباه افتند چنان كه در داستان كرى كه به عيادت بيمار رفت.