(عربى/ فقه)
كتاب فقهى استدلالى كه مؤلّف هر باب را با آيات قرآن آغاز كرده و سپس احاديث معتبر
مورد اعتماد را كه از اصول چهارگانه اماميه استخراج شده، آورده است. اين كتاب
مانند آيات الاحكام است و شيخ بهايى در آغاز مقدّمهاى در فوايد حديثى و رجالى از
تعريف حديث و بيان انواع آن آورده است. تأليف اين كتاب پس از كتاب حبل المتين صورت
گرفته و مؤلّف قصد داشته اين كتاب را مانند حبل المتين در چهار منهج در باب عبادات
و عقود و ايقاعات و احكام به رشته تحرير درآورد، امّا فقط مؤفّق به تأليف كتاب طهارت
شده كه تاريخ ختم آن چهاردهم ذى قعده هزار و پانزده هجرى در شهر قم بوده است. از
اين كتاب با عنوان مجمع النّورين و مطلع النّيّرين نيز ياد مىشود.