(عربى/ رجال و
درايه) شامل جداولى در علم رجال است كه در آن رجال شيعه به هشت طبقه تقسيم شده و
سپس نام راويان، در چند جدول ذكر شده است. شيخ بهايى اين رساله را در سال 1005
تأليف نموده است. گويا آقا بزرگ نسخهاى از اين اثر را در كتابخانه شيخ محمّد
السماوى در نجف ديده و از آن با عنوان طبقات الرواة و عبارت مشجّر لطيف ياد كرده
است، همچنين علامه امينى اين رساله را طبقات الرجال ناميده است.