اسم الکتاب : رسالههاى خطى فقهى المؤلف : گروه محققان الجزء : 1 صفحة : 596
خرد مسمّات به خديجه خاتون- زاداللّه عمرها- و ذكور اولاد او و ذكور
اولاد ذكور او، طبقاً عن طبق، و نسلاً بعد نسل، إلى أن يرث اللّه الأرض و من
عليها.
ب) و بر فرض
انعدام اولاد ذكور، بر اولاد ذكور اناث،
ج) و در صورت
انعدام اولاد ذكور ذكور و اناث بر اولاد اناث ذكور،
د) و در صورت
فقدان اولاد اناث ذكور بر اولاد اناث اناث،
ه) والعياذ
باللّه در صورت انعدام اين طبقه اناثاً و ذكوراً، بر اولاد ذكور واقف،
و) و در صورت
انعدام اولاد ذكور واقف بر اولاد اناث او، طبقاً عن طبق و نسلاً بعد نسل،
ز) و نعوذ
باللّه در صورت انعدام اولاد موقوف عليها و واقف كلاًّ، وقف است بر اولاد ذكور
واقف،
ح) و بر فرض
انعدام آنها وقف است بر اولاد اناث واقف،[1]
ط) و بر فرض
انعدام آنها وقف است بر فقراى شيعه اثناعشريه،
و توليت آن را
در عصر خودم مفوّض است به خودم، مابقى حياتى، و بعد بر خود موقوف عليها، وبعد بر
اكبر و ارشد اولاد موقوف عليه باشد ذكوراً واناثاً.
وهر گاه وقف به
فقرا رسيد توليت با اورع واتقا [ى] علماى اثنا عشريه است، مقرّر بر آن كه متولى
هر ساله بعد از اخراجات از قناتى و غيره عُشر اجاره آن را درماه رمضان به قسط
الايام نان خريده، به فقرا [ى] شيعه اثنى عشريه و سادات ذوى الاحترام افطار بدهد،
وقفاً صحيحاً
شرعياً و حبساً مخلّداً مليّاً، بحيث لايباع و لايرهن «فَمَنْ بَدَّلَهُ
بَعْدَ ما سَمِعَهُ فَإِنَّما إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ».[2]
في شهر ذى القعدة سنة 1261.
[1]. عبارت نسخه به همين صورت است كه در دو مورد« ز» و«
ح» تكرار وابهام به چشم مىخورد.