دخول حمام داشته است‌[1]، و در ترغيب و حثّ بر آن فرموده: «نعم البيت الحمام، تذكر فيه النار، و يذهب بالدرن»[2]، و «تذكر» بصيغه مؤنث مجهول، و «نار» آتش دوزخ، و «يذهب» به صيغه مذكر مجهول، و «درن» به تحريك: وسخ و چرك بدن و نجاست وهمى [كذا] حدث را نيز مثل جنابت و غير آن، شامل است و همچنين سيد الساجدين (ع) مواظب استحمام بوده‌[3] و ابو جعفر الباقر (ع) داخل حمام ملك خود مى‌شده.[4]

و استحمام به آن حمام مى‌كرده است‌[5].

در كافى صحيحه ابن ابى عمير عن رفاعة بن موسى عن أبي عبد اللّه الصادق (ع)، قال:

«قال رسول اللّه 6: من كان يؤمن باللّه و اليوم الآخر فلا يدخل الحمام إلّا بمئزر»[6] مروىّ است و آنچه از امير المؤمنين- صلوات اللّه عليه- و از أبي عبد اللّه الصادق (ع) روايت شده:

«بئس البيت الحمام؛ يهتك الستر و يذهب بالحياء و يبدي العورة»[7] مراد از آن منع است از دخول حمام بي‌مئزر چنانكه تتمه حديث صادق (ع) از طريق فقيه كه فرموده: «نعم البيت الحمام يذكر حرّ النار»[8] بر آن دلالت مى‌كند.

[1]. تهذيب الأحكام، ج 1، ص 377، ح 1166.

[2]. الكافي، ج 6، ص 196، ح 1، من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 115.

[3]. عبارت در بعضى از نسخه‌ها چنين بوده و مراد اين است كه حضرت زين العابدين بر استحمام مواظبت داشتند.

[4]. الكافي، ج 6، ص 497، ح 7، تهذيب الأحكام، ج 1، ص 65، ح 26.

[5]. در بعضى از نسخه‌ها:« و استحمام به آب حمام مكروه است، و مراد آبى است كه استعمال شده باشد در غسل و غيره چنانچه خواهد آمد.

[6]. كافى، ج 6، ص 497، ح 3، و مراد از مئزر، لنگ است.

[7]. من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 115.

[8]. من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 115.