هشام بن سالم از امام صادق (ع) روايت كرده كه قلم اظفار در جمعه امان است از جذام و جنون و برص و عمى و فرموده است: «و إن لم تحتج فحكّها حكّاً»[1] و در روايت ديگر: «فإن لم تحتج فأمرّ عليها السكّين أو المقراض»[2].

يعنى: و اگر ناخن دراز نباشد و احتياج به گرفتن نداشته باشد، به جهت اقامه سنت جمعه، كارد يا مقراض را مانند سوهان بر ناخن‌ها كشيده، اطراف را حك كند.

و در فقيه مرسلًا از امام صادق (ع) روايت كرده كه اخذ شارب در جمعه امان است از جذام تا جمعه ديگر.[3]

و حسين بن ابى العلاء از امام صادق (ع) پرسيد كه: چيست ثواب آنكه اخذ شارب و قلم اظفار كند در هر جمعه؟ قال (ع): «لا يزال مطهّراً إلى الجمعة الأخرى»[4]. و از مراسيل صدوق در فقيه، قال رسول اللّه 6: «لا يطوّلنّ أحدكم شاربه؛ فإنّ الشيطان يتّخذه مجنّاً يستتر به»[5]. [ «مجنّا»] به توسيط جيم مفتوحه ميان ميم مكسوره و نون مشدّده، به معنى سپر و در بعضى از نسخ «مخبئاً» به تسكين خاء معجمه بعد از ميم مفتوحه و فتح باء موحّده قبل از همزه، بر صيغه اسم مكان از «خبأ» و «اختباء» به معنى ستر و استتار و «خباء»- به كسر و مد- فسطاط[6] خيمه را گويند كه از شعر و صوف باشد.

و از طريق فقيه مرسلًا: «من قلّم أظفاره يوم الجمعة لم تشعث أنامله»[7].

[1]. من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 73، ح 302.

[2]. من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 73، ح 303.

[3]. من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 74.

[4]. من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 73، ح 307.

[5]. من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 73، ح 308.

[6]. فسطاط: پرده.

[7]. من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 73، ح 309.