[122] مسألة: تحريم استقبال و استدبار قبله در حال استنجاء- همچنان كه در حال قضاء حاجت، حرام است- محل نظر است و جانب حكم به تحريم اقوى است؛ به دليل قول أبي عبد اللّه الصادق (ع): «يقعد له كما يقعد للغائط»[1] و روايت از مراسيل صدوق است در فقيه و از مسانيد شيخ الطائفة در تهذيب و رئيس المحدثين در كافى.

[123] مسألة: اجماع امت از خاصه و عامه منعقد است بر اينكه نجو[2] نبى 6 را زمين ابتلاع مى‌كرده، و از اين جهت هيچ كس از آن حضرت نجو نديد و صدوق- رضوان اللّه عليه- در فقيه گفته است: «و لم ير للنبي 6 قطّ نجو؛ لأن اللّه تبارك و تعالى وكّل الأرض بابتلاع ما يخرج منه»[3].

و مشهور آن است كه اين خاصيت از خواص نبى 6 است، و در حديث علامات امام- كه در آخر فقيه روايت شده اين خاصيت از جمله علامات معدود است‌[4] و در اخبار وارد است كه در ايام حرب معاوية، زمين ابتلاع نجو أمير المؤمنين (ع) كرده است.

و ابتلاع- كه ثبوت آن اجماعى است- مخصوص براز است؛ چه در حديث وارد شده كه امّ أيمن بول نبى 6 را آشاميده است‌[5]، چنانچه به تفصيل در باب نجاسات مذكور خواهد شد، إن شاء اللّه العزيز.

[124] تنبيه: آنچه در اصول حديث از طريق أبو جعفرين ثلاثة: رئيس المحدثين و

[1]. وسائل الشيعة، ج 1، ص 360، ب 37 از ابواب احكام الخلوة، ح 2.

[2]. معنى« نجو» در باب دوم، فراز 86، به تفصيل گذشت.

[3]. من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 23، باب ارتياد المكان للحدث ...، ذيل حديث 38.

[4]. من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 418، ح 5914.

[5]. مناقب آل ابي طالب، ج 1، ص 125، فصل في معجزاته.