استحباب اعاده است.

[85] تنبيه: امام علماى عامه و علامه ايشان، فخر الدين رازى‌[1] در موضعى از كتاب نهاية العقول بر سر جاده انصاف آمده، بر اصحاب خود اعتراض مى‌كند كه هرگاه نبى 6 در هدايت امت اين مقدار اهتمام داشته باشد كه در باب بيت الخلا رفتن تنها، سى و شش وظيفه تعليم فرمايد، سواى واجبات، و اين امر سهل جزئى را براى امت مفوّض ندارد، چون تواند بود كه از دنيا رحلت كند و وصى و خليفه و امامى بعد از او، نائب نفس مقدس او و حافظ احكام شرع و مهجه دين و بيضه اسلام‌[2] كه سعادت امت به متابعت و شقاوتشان به مخالفت او منوط بوده باشد، نصب ناكرده و اين قسم امر مهم و خطب عظيم را مهمل گذارد و تعيين اين مرتبه بلند پايه را كه تالى نبوت و ثانى رسالت است، به اقتضاى رأى امّت و مقتضاى اختيار ايشان تفويض نمايد، چنانكه طريقه اهل سنت است؟

همانا كسى كه از خرمن عقل، يك جو بهره داشته باشد، هرگز اين قول باطل را باور ندارد و تجويز اين احتمال محال را، نهايت حماقت طبع و سفاهت نفس و منتهاى مراتب سخافت عقل و طفافت‌[3] حدس شمرد و همانا كه عقل صريح مستقيم حكم كند كه در قانون حكمت بالغه و سنّت عنايت اولى، واجب است كه امام خلق و خليفه رسول اللّه از جانب جناب مقدّس ربوبى منصوب، و به نص صريح رسول الهى منصوص، و به حسب استحقاق ذاتى و كمال جوهر نفس قدسى در فطرت اولى، و

[1]. در حاشيه آمده است:« در اوائل از معتزله بود فخر الدين و در آخر با مولانا محمد غزالى شيعه شدند و مولانا احمد غزالى با محمد بحث مذاهب مى‌كرد- نوّر اللّه مضجعه- در تصنيف خود ذكر كرده»،( منه( ره».

[2]. بيضه اسلام: اصل دين.

[3]. طفافت: سبك بودن.