[74] مسألة: بنا بر قول مختار، كه هرگاه حدث اصغر در اثناى غسل جنابت متخلل شود، بعد از اكمال غسل، ضمّ وضو به آن سنت است، اگر بعد از اتمام غسل آب از براى وضو نبوده باشد، تيمم بدل از آن وضو مستحب است، به نيت بدليت بر وجه ندب، و بر قول كسى كه ضمّ وضو را واجب مى‌داند، اگر بعد از اكمال غسل از براى وضو آب نماند، بدل از وضو تيمم به نيت بدليت بر وجه وجوب خواهد بود.

[75] مسألة: در صورتى كه مكلّف وضو كرده باشد و آب از براى تجديد وضو كه مستحب است، نداشته باشد، يا آب حاضر باشد و خوف تضرر مانع باشد از استعمال، تيمم بدل از وضوى مجدّد، به نيّت بدليّت و قصد وجه استحباب، مر او را مستحب خواهد بود.

و اين دو مسأله از فروع آن اصل است كه تيمم بدل از وضو و غسل است مطلقاً، چنانچه از قرآن و حديث مستفاد مى‌شود.

[76] مسألة: اشبه، بلكه اصحّ، آن است كه تجديد تيمم از براى هر نماز، خواه فريضه و خواه نافله سنت است، همچنانكه تجديد وضو سنت است؛ چه حديث رسول اللّه 6 فرموده است: «الطهر على الطهر عشر حسنات»[1] و فرموده است: «الصعيد الطيّب طهور المسلم»[2] و به طريق ديگر: «الصعيد الطيّب وضوء[3] المسلم»[4] دلالت صريح بر آن دارد.

[1]. الكافي، ج 3، ص 72، باب النوادر، ح 10.

[2]. سنن الترمذي، ج 1، ص 211.

[3]. در حاشيه نسخه آمده است:« وضو( به فتح واو) آبى است كه به آن وضو واقع مى‌شود، يعنى: خاك پاك و آب وضوى مسلم است در وقت ضرورت»( منه( قده».

[4]. سنن الترمذي، ج 1، ص 212، ح 124؛ مسند احمد، ج 5، ص 180.