[متن الرسالة]

بسم اللّه الرحمن الرحيم‌

و الاعتصام بالعزيز العليم‌

[1] الحمد للّه ربّ العالمين، حمداً تامّاً فوق حمد الحامدين، كما ينبغي لبهاء وجهه و جبروت‌[1] عزّه و كبرياء جلاله.

و الصّلاة منه و من ملائكته المقرّبين و عباده المخلصين على سيد[2] الشارعين و صفو المرسلين، خاتم النبيين محمد المبتعث رحمة للعالمين، و أوصيائه المعصومين القدّيسين من أهل بيته و عترته و حامّته و آله.

[2] أمّا بعد، احوج خلق اللّه و افقرهم إلى رحمته، محمد باقر الداماد الحسيني- ختم اللّه له في نشأتيه بالحسنى- مى‌گويد: اخوان دينى و اخلاى ايمانى و اولاد معنوى و اصحاب اخروى- كثّرهم اللّه تعالى- عموماً، و مؤمن موقن‌[3] متدين، محمد رضا حلبى‌[4] تبريزى استانبولى اصفهانى حفّه اللّه‌[5] سبحانه‌[6] بعنايته و فضله خصوصاً، التماس و الحاح و تلمّس و اقتراح از اندازه گذرانيدند كه متون اقوال و رءوس فتاوى من در مسائل ابواب عبادات، كه مكلفين را عمل به احكام آنها فرض‌

[1]. در« الف»: و جهات.

[2]. در« الف» و« ج»: خير.

[3]. در« ب»: موفق.

[4]. چنين است در اكثر نسخه‌ها، و در كمتر« چلبى».

[5]. در« ب»:« خصّهم اللّه» و« حفّه» يعنى او را احاطه نمود.

[6]. در« ب» اضافه« و تعالى» است.