از جانب خدا برگزيده شده‌اند؛ آنان كه خداوند به وسيله ايشان درهاى خيرات را گشود، و با شناخت آنان خداى تعالى شناخته شد، آنانند اسباب پيوند آسمان الوهيت به زمين‌هاى مخلوقيت، ظاهرشان آراسته به ولايت، و باطنشان منور به نور نبوت و رسالت [1]. راهنمايانى كه با هدايت تكوينيه در نهان، و با هدايت تشريعيه در آشكار و عيان راهنمايى مى‌كنند؛ آنانند نشانه‌هاى كامل و انوار فروزان حق.

و لعنت و نفرين بر دشمنانشان باد كه نمودار شيطانند و

______________________________
[1] امام خمينى (دام ظله) از شيخ عارف كامل خود مرحوم حاج شيخ محمد على شاه‌آبادى نقل مى‌كند كه او گفته است: ان السالك بقدم المعرفة اذا تمّ سفره الثالث يرى بهويته الجمعية في جميع مراتب الموجودات و يرى بعين البصيرة جميع مصالح العباد من امور المبدأ و المعاد و ما يقرّبهم إليه و يبعّدهم عنه و الطرق إلى اللّه، و له التشريع في هذا المقام، و كان هذا المقام حاصلا لمولانا قطب الموحدين أمير المؤمنين و الائمة المعصومين من بعده، و لكن رسول اللّه 6 لمّا تقدم عليهم زمانا و كان صاحب المقام أظهر الشريعة، فلم يبق مجال التشريع لأحد لتمامية شريعته فلا بد للأولياء الذين من بعده من متابعته. و لو فرضنا تقدم أمير المؤمنين 7 عليه 6 لكان له أن يظهر أمر الرسالة و لرسول اللّه تبعيته اذا جاء بعده، و لكن الحجة البالغة اقتضت بأن يكون صاحب الشريعة رسول اللّه 6.

در اينكه ولايت، باطن نبوت است هنگامى كه سالك إلى اللّه در سير خود با قدم معرفت، سفر سوم را به پايان رساند با هويت جمعى خود كه در همه مراتب موجود است همه امور بندگان را از مبدأ و معاد و آنچه باعث تقرب آنان به خداست و دورى آنان از اوست و همه راههاى خدايى را مشاهده مى‌كند، و در اين مقام است كه از براى او حق تشريع است. و اين مقام از براى قطب الموحدين مولا امير المؤمنين و ائمه معصومين عليهم السّلام حاصل بود ولى چون رسول خدا را حصول اين مقام از نظر زمانى پيشتر بود اين حق به آن حضرت اختصاص يافت و اظهار تشريع كرد و ديگر مجالى از براى اولياء خدا كه بعد از او بودند براى تشريع باقى نماند، بلكه وظيفه آنان تبعيت از تشريع آن حضرت بود، و اگر فرضا چنين اتفاق مى‌افتاد كه امير المؤمنين 7 تقدم زمانى بر حضرت رسول داشت و يا هر يك از ائمه دين را بر آن حضرت تقدم زمانى بود اين حق تشريع متعلق به متقدم بود و متأخر مى‌بايست از او تبعيت نمايد، ولى حجت بالغه الهى چنين اقتضا كرد كه رسول اللّه صاحب شريعت باشد.