خطبه مؤلف‌

(بسم اللّه الرّحمن الرّحيم سپاس خداى را كه جلوه جمالش بر ساكنان ملك و ملكوت گسترش يافته، و شعاع حسنش بر اهالى عوالم جبروت و لاهوت درخشيدن گرفته است؛ از غيب هويّت با جمالى هر چه زيباتر جلوه‌گرى كرد و بجز حجاب جلال برقعى نداشت، و با ظهور هر چه ظاهرتر كه او راست در پس پرده غيب پنهان گرديد و ظهور هر چيزى نمايشى از جمال اوست. در جلوه‌گاه‌هاى صفاتش از عين جمع، ذاتش جلوه‌گرى كرد، و در لباس آيات و نشانه‌هايش از مقام گنج پنهانى [1] با صفاتش ظهور كرد، و كليد درهاى بسته غيب ارواح و شهود اشباح فقط نزد اوست پس منزه است خدايى كه به بلند آسمان صعود كرد و به زمين پست هبوط نمود، و (به مضمون آيه) اوست كه هم در آسمان خداست و هم در زمين، و (به مضمون روايت) اگر به‌

______________________________
[1] اشاره است به روايت معروف در حديث قدسى: كنت كنزا مخفيّا فاحببت ان اعرف، فخلقت الخلق لكى اعرف من گنجى بودم پنهان، دوست داشتم كه شناخته شوم، پس آفريدگان را آفريدم تا شناخته شوم.